Różnice kulturową między Indią a Polską – część II

Wartości Rodzinne

W Indiach rodzice wychowują swoje dzieci w ściśle powiązanej relacji. Rodzice trzymają bliską relacje z dziećmi. Różnice kulturową między Indią a Polską – Część II

W Indiach dzieci dbają o rodziców, gdy one będą w starszym wieku. Kiedy skończymy 18 lat, nadal nie jesteśmy samodzielni i nie mamy w tradycji się wyprowadzić z domu i żyć sami. Rodzice dostarczają nam pożywienia i dbają o nasze wydatki

Gdy kończymy gimnazjum i wchodzimy do Uniwersytetu, rodzice finansują nasze zakwaterowanie, czesne za studia i wszystkie inne wydatki. Oczekują, że uzyskamy wykształcenie wyższe i staniemy się niezależni. Gdy dzieci skończą studia i ewentualnie znajdą pracę, zazwyczaj dają rodzicom pieniądze lub sponsorują im wakacje lub w końcu wysyłają pieniędzy na konto rodziców. W ten sposób dziękujemy im za poświęcenia i za pomoc które oni nam dali przez długi czas. To jest prawdą dla każdego Hindusa.

Rodzice nie wydają tych pieniędzy którą wysyłamy natychmiast. Oszczędzają te pieniądze na koncie bankowym i w końcu oddają je swoim dzieciom, kiedy dorosną. Daje im satysfakcję, że ich dzieci dbają za swoją przyszłość.

Moi rodzice spodziewali się , że będę samodzielny i wyślę dużo pieniędzy po ukończeniu Uniwersytetu. Spędzili już fortunę na moje studia w Polsce . Nawet wtedy kiedy mój ojciec albo matka mówi ze wystarczająco dobrze żyją w tej chwili(moi rodzice są bardzo dumni i generalnie nie lubią być zależni od innych), wiedziałem, jak bardzo potrzebują pomocy, ponieważ wysłali ogromną sumę pieniędzy, aby sfinansować moje studia . Ale był problem.

Nasza Rodzina

Kiedy skończyłem studia w Polsce sytuacja z pracą w Polsce nie była obiecująca. Musiałem poczekać rok, półtora, aby znaleźć przyzwoitą pozycją pracy. W tym czasie moi rodzice sugerowali, że powinienem zacząć oszczędzać i wysyłać pieniądze do domu. Ponieważ nie miałem wystarczająco dużo pieniędzy na wysyłanie do domu, byli trochę niecierpliwi. W pewnym momencie nawet myśleli, że tu głodowałem (co nie było prawdą). W Indiach wyjeżdżających za granicę zakłada się automatycznie wyższy stan finansowy i lepszy styl życia. Więc trudno było przekonać rodziców, aby poczekali jeszcze trochę, dopóki nie przyda się godnej pracy. W tym czasie nawet sugerowały, żebym wracał do domu. Jestem tak zadowolony, że ten okres już dawno minął. Miałem ciężką rozmowy z bratem i ojcem o tym. Pamiętam jak mój tata nie był dumny na początku z mojego pobytu w Polsce, bo nie mogłem odesłać pieniędzy do domu. Zajęło mi to około 3-4 lata, aż mój tata był dumny ze mnie i powiedział każdemu, że “mój syn jest w Polsce i ma dobrą robotę i godne życie”. Teraz, kiedy wrócę do Indii, widzę, że mój tata jest bardzo miły i mówi o swoim synu w Polsce. Za każdym razem, gdy rozmawiamy poprzez Skype, przypomina mi, że mam wysłać pieniądze do domu. Często przypomina że to jest nie dla niego, ale dla mojej Przyszłość. Ostatnio powiedziałem tacie, że powinien kupić nowy pralek w domu, ponieważ pralkę którą mamy w domu jest już bardzo stare. On obiecuje mi, że go kupi, ale nie chce, ponieważ nadal chce utrzymać ten fundusz na moją przyszłość.

W Indiach, gdy przekroczymy 18 lat legalności, nadal nie pracujemy. Pamiętam kiedyś, gdy w wakacjach chciałem pracować jako gazeciarz(to było jedyną pracą co jako student mogłem znaleźć), moja mama się roześmiała i ne chciała, abym to zrobił. Zapytałem ją dlaczego, i ona powiedziała że sąsiedzi mogliby się z nas śmiać. Z drugiej strony w Polsce, być niezależnym i pracować aby zarobić własny chleb jest czymś bardzo normalnym. Rodzice zachęcają to zrobić w młodym wieku. Myślą o tym jako punkt dojrzałości ich dzieci.