Indywidualizm w Polsce – Jak my Hindusi widzimy tą różnicę

Indywidualizm jest bardzo silną koncepcją w Polsce. Ludzie w Polsce mają prawo wyrazić swoje uczucia.

Indywidualizm w Polsce – Jak my Hindusi widzimy tą różnicę

W Indiach jesteśmy wychowani w społeczeństwie tak zwanym kolektywnym (collective society po ang). Rodzina Indyjska trzyma się razem. Rodziny postępują według patriarchalnej ideologii. Są silne, stabilne i wytrzymują najtrudniejsze czasy. Podejmowane przez nas decyzje mają wpływ na siebie nawzajem. Dlatego każdy członek musi brać pod uwagę, jak jego decyzja będzie miała wpływ na inne osoby w najbliższym otoczeniu. Jako przykład mój ojciec wychowywał się w bardzo tradycyjnym domu. Mój dziadek nie pozwolił mojej babci pracować (chociaż miała wyższe wykształcenie pedagogiczne), ale zamiast tego chciał aby ona dbała o swojej dzieci. Musiała zaakceptować jego decyzję. Kiedy mój tata był nastolatkiem, dostał pracę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, ale nasz dziadek chciał żeby był blisko rodziny i zajął się z nimi. Musiał się zobowiązać. Dla nas rodzice i ich życzenia są bardzo ważne. Mój ojciec zawsze powtarza to, że nie chce popełnić tego samego błędu ze swoimi dziećmi (co popełnił jego ojciec). Był otwarty na temat mojego wyjazd za granicą i moją chęć poznania świata. Często przypomina nam, jak bardzo jesteśmy szczęśliwi że on jest otwarty w tej kwestii. Mój Ojciec do tej pory żałuje że nie mógł wyjechać do obcego kraju w jego młodym wieku. Palącym pytaniem jakie mój Ojciec zawsze miał było, ‘co by było, jeśli bym wyjechał wtedy z Indii?’. ‘Kim Ja bym był teraz?’ ‘Jakim byłbym Osobą?’ Dziś mój ojciec i matka mają więcej czasu na podróż i na zwiedzanie świat.

W Indiach indywidualizm jest nie mile widziany. My mamy dużo silniejsze normy. Wieczorami nie możemy wychodzić z domu, spotkać się z znajomymi albo wyjść na miasto. Picie alkoholu, albo imprezowanie nawet nie wchodzi w grę. Jeśli jakiś czas napiję piwo z kumplem, to muszę po cichu wrócić do domu i pójść spać(nawet nie mówię dobrej nocy do mamy, aby nie czuła ze piłem alkohol). Uczymy się tłumić nasze uczucia. Nie mów o tym co czujemy, ale zamiast tego powiedzieć, mów co inni chcą się usłyszeć. Nauczyliśmy się kontrolować nasze uczucia, ponieważ uczucia są związane z ego. Wyrażanie mojej opinii jest egoistyczne. Jeśli ktoś mnie podenerwuje lub irytuje, to prawdopodobnie dlatego że coś jest nie tak z nami. My powinniśmy kontrolować nasze uczucia. Jak moje działania miałyby wpływ na innych? Pomyśl, zanim będę działać/ mówić.

W Polsce mamy dużo dostęp do rozrywki. Mamy mniej norm i zasad dotyczące życie. Trzeba w siebie mieć tą kontrolę. Musiałem nauczyć mieć tą kontrole u siebie w Polsce. Do tej pory mam problem. Ale każdego dnia, coraz bardziej nauczam się mieć tą kontrolę. Ludzie w Polsce uczą się wyrażać od małego, i są dumni z ich “myśli”, i tego kim oni są. Myślenie i odczuwanie jest traktowane jako ‘ludzkie’. Jesteś nieszczęśliwy? Wyraz to! Czujesz się zły? Pokaż to! Kochasz kogoś? Wyrażaj swoją miłość i powiedz jak się czujesz. Nie ma się czego wstydzić. Bardzo często jestem w szoku z tym, jak 12/ 14-latek w Polsce ma swój własny głos i potrafi przekazać swoje uczucia do innych. Typowy polski nastolatek/nastolatka wie co lubi lub nie lubi, jest pewny siebie, ma dziewczynę/chłopaka i całkiem dobrze myśli o siebie(dba o swój interes) i robi to, co mu/jej się podoba. Polacy czują się pewni z swoimi myślami . Według ich, myśl istnieje po to aby je moglibyśmy wyrażać.

W Polsce dorośli mogą zdecydować się o wiele rzeczy, które mogą mieć znaczenie w ich życiu. Uniwersytet/kierunek na który chcą się dostać, decydować o tym co chcą zrobić w swoim życiu, kim chcą się być w życiu … itd itp. Reklamy w telewizji i w radiu głównie skupują się do ludzi i do ich indywidualizmu. Społeczeństwo i media promują indywidualizm. Reklamy związane z samochodami, RTV/AGD celują do ludzkich zapotrzebowania. Reklamy samochodowe przypominają Ci, że musisz kupić ten samochód ponieważ Ty możesz, i powinieneś! Weź te wakacje do Hiszpanii lub Portugalii, bo na to 'zasługujesz’. Najbardziej znany bank w Polsce ma tytuł „Otwórz rachunek oszczędnościowy dla najważniejszą osoby na tym świecie!, TY!’

Jest pozytywna strona tego indywidualizmu. Kiedy dzieci zachowują się z własnymi myślami i podejmują własne decyzje, one są wtedy w 100 procentach odpowiedzialni za to. Prowadzi to do większej pewności siebie i o własnej zdolności. Kiedy nauczy się tego, stają się coraz bardziej niezależne, co zmniejsza stres u rodziców. Ale są też minusów. Z powodu zbyt wielu indywidualizmu, wiele razy możemy znaleźć ludzi z własnymi indywidualistycznymi poglądami i wymaganiami. Ci ludzie są jak balony latające w niebie. Dokonują własnych wyborów i robią to, czego chcą. W pewnym momencie po prostu zgubią się we własnych myślach. Nie wiedzą czego naprawdę chcą osiągnąć w życiu. Czyż Indywidualizm jest dobry czy zły? Daj mi znać w sekcji komentarzy poniżej